Nazwa dwóch więzadeł pobocznych – strzałkowe i piszczelowe – powiązane jest bezpośrednio z kością, do której się przytwierdzają. Taśmy więzadłowe biegną po obu bokach stawu kolanowego. Biegną bardzo blisko torebki stawowej, natomiast nie są z nią połączone. Rozpoczynają się natomiast na nadkłykciach kości udowej bocznym oraz przyśrodkowym.

Więzadła poboczne przede wszystkim stabilizują staw kolanowy. Oznacza to, że ograniczają nadmierny ruch kolan na bok. A dokładniej rzecz ujmując zapobiegają szpotawieniu i koślawieniu.

Przybliżając funkcję oznacza to, że gdyby tych dwóch więzadeł w kolanie zabrakło to bardzo szybko doszłoby do wywrócenia się na bok.

Najczęściej notowanymi przypadkami uszkodzenia więzadeł pobocznych w kolanie dotyczą:

• uprawiania niektórych sportów – piłka nożna, koszykówka, tenis, gimnastyka, judo
• jazdy na: nartach, łyżwach, rolkach
• wady postawy – nadmierna szpotawość / koślawość
• otyłość
• nieprawidłowe obuwie
• osłabienie organizmu

Struktura więzadła może zostać uszkodzona podczas nadmiernych ruchów, które mogą powodować szpotawienie lub koślawienie kolana. W zależności, o którym więzadle pobocznym jest mowa. Jednak o wiele częściej dochodzi do zerwania lub naderwania więzadła pobocznego piszczelowego, niż strzałkowego. Badania mówią o nawet kilkukrotnej przewadze. 

Nadmierne ruchy kolana boczne mogą być spowodowane zarówno przez silne uderzenie, jak i złe postawienie nogi przy osłabionym mechanizmie stabilizującym. Zdarzają się takie przypadki szczególnie często, kiedy kolano jest osłabione przez powstałą wadę postawy. Mowa tutaj o nadmiernym szpotawieniu i koślawieniu stawu kolanowego, do którego może dochodzić np. przez noszenie nieprawidłowego obuwia.

Leczenie zachowawcze jest bardzo dobra metodą dla więzadeł pobocznych. Warunkiem jest odpowiednie i szybki rozpoznanie. Jeżeli stopień uszkodzenia jest mały lub średni to bardzo mało prawdopodobne, że doszło również do urazu więzadła krzyżowego. W takim wypadku, jak najbardziej prowadzi się leczenie nieinwazyjne. W takim leczeniu stosuje się przede wszystkim kule łokciowe oraz odpowiedni stabilizator – ortezę – stawu kolanowego.

Do leczenia operacyjnego w przypadku ww. więzadeł dochodzi bardzo rzadko. Spowodowane jest to powikłaniami, jakie niesie operacja. Głównie chodzi tu o ograniczenie ruchomości po zabiegu. Do interwencji chirurgicznej dochodzi jedynie w przypadku jednoczesnego uszkodzenia więzadła krzyżowego.

Przede wszystkim dlatego, że więzadła zarówno w leczeniu zachowawczym, jak i rehabilitacja po operacji musi doprowadzić pacjenta do pełnej sprawności. Niestety, ale bez ćwiczeń i dobrego planu terapii do tego nie dojdzie.

Fizjoterapeuta w przypadku więzadeł pobocznych będzie chciał działać z pacjentem, jak najszybciej. Przede wszystkim dążyć będą do określenia celu terapii – uzyskania prawidłowego zakresu ruchomości kolana, stabilności oraz siły mięśniowej. 

To wszystko jest osiągalne, dzięki współpracy pacjenta podczas ćwiczeń wykonywanych również w domu. Ćwiczenia będą obejmować głównie wzmocnienie mięśnia czworogłowego uda, mięśni pośladkowych, kulszowo – goleniowych oraz brzuchatego łydki.