O ile uraz jest poważny należy wykonać zabieg chirurgiczny, którego celem będzie prawidłowe ustawienie odłamów kostnych względem siebie. Stabilizację po urazie może zapewniać gips, jednak często stosowane są również indywidualnie dopasowane szyny lub opatrunki termoplastyczne.

W rehabilitacji w etapie unieruchomienia opieramy się głównie na utrzymaniu siły mięśniowej, na tyle na ile jest to możliwe. Można pracować z mięśniami, które sąsiadują z miejscem złamania i wpływać na nie pośrednio. Właściwe są również wszelkie terapie, które skutkują poprawieniem ukrwienia w miejscu urazu, ponieważ tkanka kostna w prawidłowym procesie naprawczym tego potrzebuje. Przede wszystkim nie obciążamy chorej ręki! Nieprawidłowe ukrwienie, czy przeciążenie może prowadzić do powstania trudnego w rekonwalescencji stawu rzekomego.

Terapia po ściągnięciu unieruchomienia dotyczy również odzyskania pełnej motoryki ręki. Dlatego ważne są ćwiczenia wpływające na ruchy precyzyjne. Rozpoczynamy ćwiczeniami czynno – biernymi, a więc wspomaganych przez terapeutę. Staramy się odzyskać prawidłowy zakres ruchów.

W dalszych etapach stosujemy ćwiczenia czynne codziennie, żeby odzyskać funkcjonalność ręki. Używamy w tym celu wszelkiego rodzaju piłeczek, gum, ale stosujemy się do zaleceń ortopedy i fizjoterapeuty, żeby nie przeciążyć miejsca urazowego.