Endoprotezoplastyka stawu biodrowego – kilka słów
W większości przypadków interwencja wymagana jest ze względu na ciężkie zmiany zwyrodnieniowe, które zajęły staw biodrowy i uniemożliwiają normalne funkcjonowanie.
Jak wygląda sytuacja przed operacją endoprotezoplastyki stawu biodrowego?
Zaklasyfikowanie do zabiegu polega przede wszystkim na ocenie stopnia zniszczenia stawu za pomocą zdjęć RTG. Następnie ortopeda decyduje, czy endoproteza powinna być całkowita, czy częściowa, a więc czy panewka stawu również będzie wymieniana.
Pacjent z lekarzem umawiają termin endoprotezoplastyki, a następnie można podjąć się rehabilitacji przedoperacyjnej. Jest to bardzo ważne przed tego typu operacją. Im silniejszy organizm trafi na stół operacyjny, tym silniejszy z niego zejdzie. Dlatego pacjentom poleca się tego typu działania.
Jak wygląda przebieg operacji?
Operację rozpoczyna się od odpowiedniego przygotowania rozmiarów implantów. Jednak jest to modyfikowalne podczas zabiegu, ponieważ często stosowanym sposobem są zdjęcia RTG w czasie rzeczywistym, a więc na żywo. Chirurg dokonuje nacięć otwierając dostęp do stawu biodrowego
Kolejnym krokiem jest usunięcie niepotrzebnych tkanek, które są dla pacjenta źródłem dolegliwości. Odpowiednio przygotowane kości następnie łączy się z uprzednio przygotowanym zamiennikiem. Głowa kości udowej jest montowana śródkostnie.
Po całym procesie tkanki są zszywane odpowiednimi szwami i zamykane. Po zabiegu pacjent jest monitorowany na sali pooperacyjnej przez kilka najbliższych dni. W związku z metodą otwartą tkanki będą potrzebowały dłuższego czasu na regenerację.
Rehabilitacja
Podejmowana jest jak najszybciej jest to możliwe. Zaczynając od pierwszej doby z ćwiczeniami izometrycznymi dążymy do tego, żeby do 4. doby pacjent był w stanie poruszać się o kulach.
Kolejnymi w kolejce ćwiczeniami są oddechowe, synergistyczne. Następnie wprowadzane są ćwiczenia coraz to bardziej obciążające nogę. Po 4 tygodniach przy prawidłowości na zdjęciu RTG i progresie podczas terapii możliwe jest odrzucenie kul.
Pamiętać należy, żeby pacjent nie wykonywał ruchów nogą takich jak np. zakładanie nogi na nogę.
