1. Wiltse sklasyfikował możliwe podłoża powstawania kręgozmyku. Wymienia w nich pięć głównych powodów, jako: 

• zwyrodnienia
• związane z przewężeniem, 
• trauma, 
• dysplazja,
• patologia

Wyróżnić możemy stopień zaawansowania kręgozmyku:

od I stopnia – najmniej uszkodzony, do V – najgorzej uszkodzonego.

U sporej części pacjentów dotkniętych przez to uszkodzenie nie występują objawy lub rozwijają się one w późniejszym okresie. Jednak osoby, których kręgozmyki są objawowe narzekają bardzo często na sporadyczny ból w odcinku kręgosłupa, w którym doszło do przesunięcia. Dolegliwości pogarszają się przy zginaniu i prostowaniu danego segmentu, co bezpośrednio powoduje zmniejszenie ruchomości, żeby uniknąć bólu.

Przy palpacji objawy bólowe może dawać dotknięcie danego kręgu, a poza tym pacjenci mogą wykazywać bóle korzeniowe, a więc związane z uciskiem na drogi nerwowe. Ulgę przynoszą niektóre pozycje, często jest to leżenie na plecach.

Symptomy pośrednio związane z kręgozmykiem to:

• osłabienie mięśni
• napięcie i skurcze mięśni kulszowo – goleniowych
• problemy z chodzeniem i utrzymaniem równowagi

W przypadku niższych stopni zaawansowania objawy można złagodzić lub nawet zahamować poprzez skuteczną fizjoterapię, czyli leczenie zachowawcze. Staramy się dotrzeć do przyczyny, która mogła rozpocząć cały proces zmian w kręgosłupie. Ponieważ kręgozmyk sam z siebie nie mógł powstać, ale pomóc mu w tym mogła:

• zła postawa, 
• nadmierne obciążanie,
• napięcia mięśniowe,

Dlatego jednym z pierwszych rzeczy, na które zwróci uwagę fizjoterapeuta to, co dzieje się dookoła patologii, a nie samą patologią. Poprawienie postawy ciała, regulacja napięcia mięśniowego i nauka prawidłowej ergonomii podczas codziennych czynności potrafi zdziałać cuda.

Jeżeli zawiedzie rehabilitacja oraz inne metody leczenia zachowawczego wówczas problem musi być rozwiązany na sali operacyjnej. Może to być również spowodowane nasilonymi objawami ze strony układu nerwowego, co jest oznaką, że nie należy zwlekać.

Interwencja chirurgiczna polega przede wszystkim na stabilizacji kręgosłupa, tak aby nie dochodziło do kolejnych przesunięć, odbarczeniu uciskanych struktur poprzez cofnięcie wysuniętego kręgu. Jednak nie należy robić tego raptownie, ponieważ o ile kręgozmyk nastąpił dłuższy czas temu to tkanki w pewien sposób przyzwyczaiły się już do danej pozycji. Nagłe cofnięcie mogłoby zaowocować pogorszeniem się dolegliwości.

Operacja stosowana jest przy poważnych symptomach układu nerwowego, chromaniu i bólem kończyn dolnych, czyli w momencie, w którym objawy uniemożliwiają codzienne funkcjonowanie.